Sindhi
Surah المعارج - Aya count 44
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ
( 1 ) 
ھڪ سوال ڪندڙ ڪافرن تي پوندڙ عذاب جو سوال ڪيو.
لِّلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ
( 2 ) جنھن کي ڪو ھٽائڻ وارو نه آھي.
مِّنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ
( 3 ) جو وڏن مرتبن واري الله جي طرف کان (پوندڙ) آھي.
تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ
( 4 ) جنھن ڏينھن جي ڊيگھ پنجاھ ھزار ورھيه آھي تنھن ۾ ملائڪ ۽ جبرئيل الله ڏانھن چڙھندا.
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا
( 5 ) تنھنڪري تون چڱو صبر ڪر.
إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا
( 6 ) ڇوته ڪافر انھيءَ (ڏينھن) کي پري ڏسن ٿا.
وَنَرَاهُ قَرِيبًا
( 7 ) ۽ اسين اُن کي ويجھو ٿا ڏسون.
يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ
( 8 ) جنھن ڏينھن آسمان پگھريل ٽامي وانگر ٿيندو.
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ
( 9 ) ۽ جبل رڱيل اُن جان ٿيندا.
وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا
( 10 ) ۽ ڪو مائٽ ڪنھن ٻئي مائٽ کان نه پڇندو.
يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ
( 11 ) (توڙي جو) اُھي کين ڏسڻ ۾ ايندا، گنھگار گھرندو ته جيڪر اُن ڏينھن جي عذاب جي بدران پنھنجا پُٽ بدلو ڏئي.
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ
( 12 ) ۽ پنھنجي زال ۽ پنھنجو ڀاءُ (به).
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ
( 13 ) ۽ پنھنجو اُھو سارو قبيلو (به) جنھن کيس ٽڪايو ٿي.
وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ
( 14 ) ۽ اُھو (به) جيڪي سڀئي زمين ۾ آھي پوءِ سندس اھو (بدلو ڏيڻ) ڇڏائيس.
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ
( 15 ) ائين نه آھي، بيشڪ اِھو (دوزخ) الانبن واري باھ آھي.
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ
( 16 ) مَٿي جي کَل کي ڇڪيندڙ آھي.
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ
( 17 ) جيڪو (خدا کان) پٺيرو ٿيو ۽ منھن موڙيائين تنھنکي سڏي ٿي.
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ
( 18 ) ۽ (مال) گڏ ڪيائين پوءِ سانڀيائين.
إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
( 19 ) بيشڪ ماڻھو حرص وارو پيدا ٿيل آھي.
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا
( 20 ) جڏھن (ڪو) ڏُک پھچندو اٿس (ته) دانھون ڪندو آھي.
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا
( 21 ) ۽ جڏھن ڪو سُک پھچندو اٿس (ته) ڪنجوس ٿيندو آھي.
إِلَّا الْمُصَلِّينَ
( 22 ) پر (اُھي) نمازي (نه).
الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ
( 23 ) جيڪي پنھنجي نماز تي ھميشه پورا آھن.
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ
( 24 ) ۽ اُھي (به) جن جي مالن ۾ (خداءَ جو) حصّو مقرر ٿيل آھي.
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
( 25 ) سوال ڪندڙ ۽ نه سوال ڪندڙن لاءِ.
وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ
( 26 ) ۽ اُھي جيڪي قيامت جي ڏينھن جو يقين رکندا آھن.
وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ
( 27 ) ۽ اُھي جيڪي پنھنجي پالڻھار جي عذاب کان ڊڄڻ وارا آھن.
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ
( 28 ) بيشڪ سندس پالڻھار جو عذاب (اھڙو آھي) جنھن کان بچي نه سگھبو.
وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
( 29 ) ۽ اُھي جيڪي پنھنجين اگھڙن کي نگاھ رکڻ وارا آھن.
إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ
( 30 ) پنھنجين زالن يا پنھنجين ٻانھين کانسواءِ پوءِ بيشڪ اُھي ملامت وارا نه آھن.
فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ
( 31 ) پوءِ جيڪي اُن کانسواءِ (ٻي ڳالھ) طلبيندا سي ئي حد کان لنگھڻ وارا آھن.
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
( 32 ) ۽ اُھي جيڪي پنھنجين امانتن کي ۽ پنھنجن انجامن کي پوري ڪرڻ وارا آھن.
وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ
( 33 ) ۽ اُھي جيڪي پنھنجين شاھدين تي قائم آھن.
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
( 34 ) ۽ اُھي جيڪي پنھنجي نماز جي سنڀال ڪندڙ آھن.
أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَمُونَ
( 35 ) اُھي (بھشت جي) باغن ۾ عزت سان رھندا.
فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ
( 36 ) پوءِ ڪافرن کي ڇا (ٿيو) آھي جو توڏانھن ڪنڌ کڻي ڊوڙندا آھن.
عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ
( 37 ) سڄي پاسي کان ۽ کٻي پاسي کان ٽوليون ٽوليون ٿي.
أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ
( 38 ) منجھائن سڀڪو شخص نعمت واري بھشت جي گھڙڻ جي طمع ڪري ٿو ڇا؟
كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ
( 39 ) ائين نه آھي، بيشڪ اسان اُنھن کي اُنھيءَ شيءِ مان پيدا ڪيو آھي جنھنجي خبر اٿن.
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ
( 40 ) پوءِ اُڀرندن ۽ اُلھندن جي پالڻھار جو قسم کڻان ٿو ته بيشڪ اسين وسوارا آھيون.
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ
( 41 ) ھن (ڳالھ) تي جو اُنھن کان چڱا (ٻيا) مٽائي آڻيون ۽ اسين ڪي عاجز ٿيڻ وارا نه آھيون.
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ
( 42 ) پوءِ (اي پيغمبر) انھن کي (ايسين) ٺاھ ٺاھيندو ۽ راند ڪندو ڇڏي ڏي جيسين اُھي پنھنجو اُھو ڏينھن ڏسن جنھن جو کين انجام ڏجي ٿو.
يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ
( 43 ) جنھن ڏينھن قبرن مان ڊوڙندا نڪرندا ڄڻ ته اُھي ڪنھن جھنڊي ڏانھن ڊڪن ٿا.
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ
( 44 ) ان وقت سندن اکيون جھڪيون ھونديون انھن کي خواري وٺي ويندي، اِھو اُھو ڏينھن آھي جنھن جو کين انجام ڏنو ٿي ويو.
