ไทย
Surah อัล-กิยามะฮฺ - Aya count 40
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
( 1 ) 
ข้าสาบานต่อวันกิยามะฮฺ
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
( 2 ) และข้าขอสาบานต่อชีวิตที่ประณามตนเอง
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ
( 3 ) มนุษย์คิดหรือว่า เราจะไม่รวบรวมกระดูกของเขากระนั้นหรือ ?
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ
( 4 ) แน่นอนทีเดียวเราสามารถที่จะทำให้ปลายนิ้วมือของเขาอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ
( 5 ) แต่ว่ามนุษย์นั้นประสงค์ที่จะทำความชั่ว
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ
( 6 ) เขาถามว่า เมื่อใดเถ่าวันแห่งการฟื้นคืนชีพ (จะเกิดขึ้น)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
( 7 ) แต่เมื่อสายตามืดมัว
وَخَسَفَ الْقَمَرُ
( 8 ) และเมื่อดวงจันทร์ถูกบดบังอยู่ในความมืด
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
( 9 ) และเมื่อดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ถูกนำมารวมกัน
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
( 10 ) วันนั้นมนุษย์จะกล่าวขึ้นว่าไหนเล่าทางหนี ?
كَلَّا لَا وَزَرَ
( 11 ) เปล่าเลย ! ไม่มีที่พึ่งพิงดอก
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
( 12 ) ในวันนั้น ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้น คือที่พักอันสงบสุข
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
( 13 ) วันนั้นมนุษย์จะถูกแจ้งให้ทราบถึงสิ่งที่ได้กระทำไว้ล่วงหน้าและภายหลัง
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
( 14 ) เปล่าเลย ! มนุษย์นั้นเป็นพยานต่อตัวของเขาเอง
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ
( 15 ) ถึงแม้ว่าเขาจะเสนอข้อแก้ตัวของเขาก็ตาม
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ
( 16 ) เจ้าอย่ากระดิกลิ้นของเจ้าเนื่องด้วยอัลกุรอานเพื่อเจ้าจะรีบเร่งจดจำ
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ
( 17 ) แท้จริง หน้าที่ของเราคือการรวบรวมอัลกุรอาน (ให้อยู่ในทรวงอกของเจ้า) และการอ่านเพื่อให้จดจำ
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ
( 18 ) ดังนั้นเมื่อเราอ่านอัลกุรอาน เจ้าก็จงติดตามการอ่านนั้น
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ
( 19 ) แล้วแท้จริงหน้าที่ของเราคือ การอธิบายอัลกุรอาน
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ
( 20 ) เปล่าเลย ! แต่ว่าพวกเจ้ารักการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ
( 21 ) และพวกเจ้าจะทิ้งปรโลก
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ
( 22 ) ในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเบิกบาน
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ
( 23 ) จ้องมองไปยังพระเจ้าของมัน
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ
( 24 ) และในวันนั้นหลาย ๆ ใบหน้าจะเศร้าสลด
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ
( 25 ) มันคิดว่าความหายนะอันใหญ่หลวงจะเกิดขึ้นแก่มัน
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ
( 26 ) เปล่าเลย ! เมื่อวิญญาณขึ้นมาถึงคอหอย
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ
( 27 ) และมีผู้กล่าวว่า ใครเล่าเป็นผู้ทำให้เขาฟื้นขึ้นเหมือนเดิม
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ
( 28 ) และเขามั่นใจว่า แท้จริงเขาต้องจากไป
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ
( 29 ) และขาข้างหนึ่งทับขาอีกข้างหนึ่ง (เพราะความกลัว)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ
( 30 ) วันนั้น จะมีการนำพาไปยังพระเจ้าของเจ้า
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ
( 31 ) เพราะว่าเขาไม่เชื่อมั่น และไม่ละหมาด
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
( 32 ) แต่เขาปฏิเสธและผินหลังกลับ
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ
( 33 ) แล้วเขาก็เดินอย่างองอาจไปหาพรรคพวกของเขาอย่างหยิ่งยะโส
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ
( 34 ) ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ
( 35 ) แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด แล้วก็ความวิบัติจงมีแด่เจ้าเถิด
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى
( 36 ) มนุษย์คิดหรือว่า เขาจะถูกปล่อยไว้โดยไร้จุดหมายกระนั้นหรือ ?
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ
( 37 ) เขามิได้เป็นน้ำกามหยดหนึ่งจากน้ำอสุจิที่ถูกพุ่งออกมากระนั้นหรือ ?
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
( 38 ) แล้วเขาได้เป็นก้อนเลือดก้อนหนึ่งแล้วพระองค์ทรงบังเกิดแล้วก็ทรงทำให้ได้สัดส่วนสมบูรณ์
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ
( 39 ) แล้วพระองค์ทรงทำให้เขาเป็นคู่ เป็นเพศชายและเพศหญิง
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ
( 40 ) ดังนั้น พระองค์จะไม่สามารถที่จะให้คนตายมีชีวิตขึ้นมาอีกกระนั้นหรือ ?
